Katie McGreal
Is feimineach mé toisc go bhfuil mé ag iarraidh go mbeidh saol cothrom ann don uile dhuine.
De bharr na patrarcachta, feicim go bhfuil go leor deacrachtaí ann do mhná agus d’fhir toisc go bhfuil rólanna áirithe leagtha amach dúinn faoin gcóras seo, rólanna nach bhfuil cothroime ag baint leo, ar an dá thaobh. Ach uaireanta aithním go bhfuil tuilleadh deacrachtaí á gcruthú agam féin ó tharla gur feimineach mé.
Bhí mé ag cruinniú ag an deireadh seachtaine agus le linn an chruinnithe sin, dúradh go raibh fáilte roimh cheisteanna. Chuir mé cúpla ceist agus ansin dúirt cara liom “go míneodh sé dom ar ball é”. De bharr teangacha éagsula a bheith in úsáid, níor thuig mé céard a bhí i ndiaidh tarlú, ach thuig mé nach raibh mé iomlán compordach leis, go háirithe nuair nár tháinig aon mhíniú i ndiaidh an chruinnithe.
Smaoinigh mé ar mo mhothúcháin féin agus an fáth nach raibh mé compordach leis an easpa mínithe a tugadh dom.
“An bhfuil mé ag dul thar fóir leis seo? An mbaineann an fhearg leis an gcás seo, nó an bhfuil fearg orm de bharr rud éigin eile?” cuid de na ceisteanna a bhí ag teacht chugam.
Thuig mé nach mbeadh mo chara i ndiaidh beag is fiú a dhéanamh díom d’aonturas ach ar deireadh, bheartaigh mé go raibh sé i ndiaidh beag is fiú a dhéanamh dím agus mar sin bhí orm labhairt leis.
Bhí faitíos an domhain orm an glaoch sin a dhéanamh agus an comhrá a bheith agam ach b’fhiú é ar deireadh. Thug sé deis don bheirt againn ár dtaobh a mhíniú agus thuig muid a chéile i bhfad níos fearr.
Bíonn fearg orm liom féin uaireanta agus mé ag rá liom féin go bhféadainn neamhaird a thabhairt ar rudaí. Deir an guth sin i mo chloigeann gur mé féin atá ag cruthú na bhfadhbanna seo. Ní gá dom rud mór a dhéanamh astu. D’fhéadfainn neamhaird a thabhairt ar an mbealach ar mhothaigh mé, ach ní raibh mé in ann agus ní dhearna mé sin, an uair seo. Bheartaigh mé gurbh fhiú an comhrá a bheith againn agus tá mé an-sásta anois gur labhair mé leis. An tseachtain seo chugainn, b’fhéidir go ndéanfaidh cinneadh difriúil i gcás den chineál céanna, b’fhéidir nach mbeidh an fuinneamh agam tabhairt faoi chomhrá mar sin, ach an tseachtain seo bhí an fuinneamh agam agus tá mé bródúil gur labhair mé leis, agus tá mé an-sásta leis an méid a d’fhoghlaim mé féin as.
Ag fás aníos, dúradh liom - agus deir an teaghlach liom fiú anois - nach maith le daoine na comhráite seo a bheith acu agus níor cheart dom bacadh leo. Dúradh liom go gcuireann siad isteach ar dhaoine agus nach mbeadh cairde fágtha agam dá leanfainn orm. Ní hea nach n0aontaím le cuid de sin, ach tá cumarsáid oscailte tábhachtach má táimid lena chéile a thuiscint, fiú más rud míchompordach é ag an am, is fiú é.
Ní hea go mbeidh tú sásta leis an toradh gach uair ach éiríonn sé níos fusa an comhrá a thosú chuile uair agus is cuma céard a tharlaíonn le linn an chomhrá, beidh aithne níos fearr ar an té eile dá bharr.